سابقه و هدف: گواترمولتی‌نودولر، بزرگی خوش‌خیم غده‌ی تیروئید و کارسینوم پاپیلری تیروئید، شایع‌ترین نوع سرطان تیروئید است. امروزه می‌توان از مارکرهای ایمونوهیستوشیمی در تشخیص و پیش‌اگهی تومورها استفاده نمود. در مطالعه‌ی حاضر در نمونه‌های گواتر مولتی‌نودولر و کارسینوم پاپیلری تیروئید، بیان مارکر CD117 و ارتباط ان با عوامل موثر در پیش‌اگهی مقایسه شد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی، در 60 بیمار مبتلا به گواتر مولتی‌نودولر و 60 بیمار مبتلا به کارسینوم پاپیلری تیروئید، که طی سال‌های 97-1390 در بیمارستان شهید مصطفی خمینی تهران تحت جراحی تیروئیدکتومی قرار گرفته بودند، بیان مارکر CD117 در بافت تیروئید با روش ایمونوهیستوشیمی مورد ارزیابی قرارگرفت و از نمره صفر تا 3 درجه‌بندی شد. یافته‌ها: در تمامی نمونه‌های خوش‌خیم و بدخیم CD117 بیان شد: در نمونه‌های بدخیم 95 درصد نمره 1 و 5درصد نمره 2 و در نمونه‌های خوش‌خیم حدود 52درصد نمره 1 و 48درصد نمره‌های 2 و 3 مشاهده شد، به‌طوری‌که نمره‌ی بیان ان در نمونه‌های بدخیم با اختلاف معنی‌دار کم‌تر بود(05/0 P). همچنین افزایش بیان CD117 با کاهش درگیری غدد لنفاوی و افزایش اندازه‌ی تومور ارتباط داشت(05/0P)، ولی با دیگر عوامل موثر بر پیش‌اگهی ارتباط معنی‌داری مشاهده نشد(081/0P=). استنتاج: با توجه به نتایج متناقض در مورد ارتباط بیان CD117 با فاکتورهای موثر در پیش‌اگهی، انجام مطالعات بیش‌تر توصیه می‌شود.