فرسایش بادی و گرد و غبار یکی از معضلات جدی در کشور به‌خصوص در استان‌های مرزی می‌باشد. با توجه به شرایط خاص کشور، استفاده از فناوری‌های جدید از جمله بادشکن خاکی با نیاز ابی و هزینه کمتر بسیار ضروری می‌باشد. هدف از این تحقیق ارزیابی بادشکن خاکی برای کاهش سرعت باد و مقایسه ان با بادشکن‌های زیستی می‌باشد. بدین منظور، از دستگاهی جدید برای ساخت بادشکن خاکی در استان چهار محال وبختیاری در تیرماه 1398 استفاده شد. این دستگاه، خاک را از عمق 35 سانتی‌متری سطح خاک برداشته، پس از انتقال به نقاله و اضافه‌شدن پلیمر (سوسپانسیون پلیمری) به ان، بین دو صفحه دایره‌ای ریخته و با توجه به فشار دو صفحه، بادشکن متشکل از خاک و پلیمر با مقاومت فشاری 5/1 کیلوگرم بر سانتی‌متر مربع و پایداری خاکدانه 80 درصد ساخته می‌شود. با تنظیمات قسمت انتهایی دستگاه، ارتفاع و عرض بادشکن بر اساس شرایط خاک، شرایط اب و هوایی منطقه، میزان رطوبت اولیه خاک و سایر شرایط تنظیم می‌شود. در این پژوهش ارتفاع و عرض بادشکن ساخته شده 32 و 43 سانتی‌متر است. نتایج این پژوهش نشان داد که بادشکن ساخته شده میزان سرعت باد را به طور موثری کاهش داده به طوری که با افزایش فاصله از بادشکن، میزان سرعت باد نیز افزایش داشته و در 10 تا 12 برابر ارتفاع بادشکن به روند ثابتی می‌رسد. نتایج همچنین نشان داد که میزان سرعت استانه فرسایش بادی در منطقه 52/6 متر بر ثانیه بوده و فواصل بین بادشکن‌ خاکی به فاصله 20 متری به دست امد. برای کنترل فرسایش با این روش، 500 متر بادشکن خاکی برای هر هکتار ضروری می‌باشد.