مقدمه و هدف: تمرینات مقاومتی نقش مهمی در افزایش عملکرد جسمانی بازیکنان رشته¬های مختلف ورزشی دارد. بر این اساس، هدف پژوهش حاضر بررسی و مقایسه اثر دو نوع تمرین مقاومتی پلایومتریک و تراباند بر عملکرد جسمانی بازیکنان والیبالیست جوان بود. روش شناسی‌: این پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش ازمون و پس ازمون بود که به شیوه میدانی انجام شد. تعداد 30 نفر از بازیکنان پسر جوان والیبالیست مجتمع ورزشی شهید باقری شهر تهران، که دامنه سنی‌ انها بین 18 تا 25 سال بود، از طریق روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و به ¬طور تصادفی در دو گروه تمرین مقاومتی پلایومتریک و تراباند قرار گرفتند. پروتکل تمرینی به مدت 8 هفته، هر هفته سه جلسه و هرجلسه 90 دقیقه اجرا شد. ازمودنی¬های هر دو گروه قبل و بعد از مداخله، ازمون¬های عملکرد جسمانی شامل: پرش عمودی، پرش اسپک، چابکی، سرعت جابجایی و ازمون عملکردی را انجام دادند. داده¬های جمع اوری شده با استفاده از ازمون تحلیل کوواریانس در سطح معنا‌داری (05/0P) تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج بیانگر افرایش معنادار اماری در شاخص های عملکرد جسمانی شامل: پرش عمودی، پرش اسپک، چابکی، سرعت جابجایی و ازمون عملکردی ترکیبی (زمان ایده ال، زمان واقعی، پرش ایده¬ال و پرش واقعی) بود (05/0P). بین دو گروه در هیچ ¬یک از شاخص¬های فوق تفاوت معنا‌داری وجود نداشت. نتیجه گیری: نتیجه گیری کلی این است که هر دو نوع تمرین مقاومتی پلایومتریک و تراباند در افزایش عملکرد جسمانی والیبالیست¬ها موثر است و می تواند به صورت ترکیبی مورد استفاده مربیان و ورزشکاران قرار گیرد.