این ازمایش به منظور مقایسه روشهای مختلف پیوند و اثر زخمزنی زیر محل پیوند روی پایههای دوساله و سهساله گردوی ایرانی تحت شرایط مزرعه اجرا شد. این پژوهش در قالب یک ازمایش فاکتوریل بر پایه طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار و در هر تکرار 7نمونه انجام شد. فاکتور اول روش پیوند شامل سه سطح(پیوند تی، پیوند تیوارونه و پیوند وصلهای)، فاکتور دوم سن پایه گردو شامل دو سطح(پایه دوساله و پایه سهساله) و فاکتور سوم اثر زخمزنی زیر محل پیوند شامل دو سطح(اثر زخمزنی و عدم زخمزنی) بود. در این ازمایش صفات درصد گیرایی نهایی، طول پیوندک، تعداد برگ و قطر پیوندک اندازهگیری شد. نتایج نشان داد که روش پیوند تاثیر معنیداری بر گیرایی نهایی در پیوند گردو داشت. پیوند وصلهای با 96/50درصد بیشترین گیرایی و پیوند تی با 33/63کمترین درصد گیرایی را نشان داد. همچنین نتایج حاکی از ان است اثر هر یک از فاکتورهای روش پیوند، سن پایه و زخمزنی زیر محل پیوند بر طول شاخه حاصل از رشد پیوندک تاثیر معنیداری داشته در حالیکه تنها فاکتور روش پیوند بر قطر پیوندک تاثیر معنیدار داشت. بنابراین میتوان انتخاب یک روش مناسب جهت یک پیوند موفق را به سایر فاکتورها برتری بخشید و از بین این سه روش پیوند وصلهای را پیشنهاد نمود