مقدمه و هدف: اینترفرون گاما یکی از سایتوکین‌های مهم در بروز بیماری‌های التهابی مزمن ریوی مانند اسم و COPD است. متیلاسیون نواحی CPG پروموتری این ژن می‌تواند تحت تاثیر موادشیمیایی و سمی مختلف دچار تغییر‌شود که این تغییرات در بروز بیماری‌های مزمن ریوی و شدت ان نقش دارد. در این مطالعه به بررسی اثر ماده شیمیایی سولفورموستارد بر وضعیت متیلاسیون پروموتر ژن اینترفرون گاما و ارتباط ان با شدت بیماری ریوی در جانبازان شیمیایی با مشکلات تاخیری ریوی پرداخته شده است. مواد و روش‌ها: در این مطالعه، 46 فرد مواجهه یافته با علائم خفیف تا متوسط ریوی، 45 فرد مواجهه یافته با علائم شدید ریوی و 41فرد مواجهه نیافته به‌عنوان گروه کنترل انتخاب شدند.کیفیت و کمیت DNAهای استخراج ‌شده از خون این افراد موردبررسی قرارگرفته و نمونه‌های مناسب پس از تیمار با بی‌سولفیت ازنظر وضعیت متیلاسیون پروموتر ژن IFN-γ از طریق تست MSP /span مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج: سطح متیلاسیون پروموتور ژن IFN-γ در گروه مواجهه یافته با مشکلات خفیف تا متوسط افزایش معناداری و در گروه مواجهه یافته با مشکلات شدیدکاهش معناداری نسبت به گروه کنترل داشت. سطح فاکتورهای اسپیرومتری در افراد دارای DNA متیله بیش از افراد دارای DNA غیر متیله بود. نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های به دست امده می‌توان پیشنهاد داد که افزایش متیلاسیون نواحی پروموتوری و احتمالا تغییر بیان ژنIFN-γ در مواجهه یافتگان با گاز خردل می‌تواند تاثیر مثبتی بر روی عملکرد ریه داشته باشد.