این پژوهش با هدف ساخت مقیاس سنجش امید اسلامی تدوین یافته است. در مطالعة منابع اسلامی از روش توصیفی و در ارزیابی روایی مقیاس، از روش پیمایشی با نمونه‌ای 430 نفری از طلاب و دانشجویان شهر قم به کار رفته است. برای تعیین روایی ساختار،‌ از نظرات 8 تن از کارشناسان دین در طیف لیکرت چهار درجه‌ای بهره گرفته شده است. میانگین نمرات همه کارشناسان بالاتر از 5/ 3، و ضریب تطابق کندال 243/ 0 با سطح معناداری 018/ 0 می‌باشد. در بررسی روایی محتوا ، نظرات 7 تن از کارشناسان روان‌شناسی با ضریب تطابق کندال 181/ 0 با سطح معناداری 146/ 0 می‌باشد. نتیجه بررسی روایی سازه به شیوه تحلیل عاملی با ارزش ویژه بیش از 1، استخراج 7 بار عاملی بالاتر از 3/ 0 بوده که در مجموع 719/ 53 درصد واریانس کل مقیاس را براورد می‌کند. همبستگی بین عوامل و کل مقیاس در سطح 01/ 0 معنادار می‌باشد. عوامل استخراج‌شده در سطح نظری عبارتند از: هدف، تکیه‌گاه، اسباب و تلاش و در مرحله نهایی (پس از تحلیل عاملی) عبارتند از: هدف، تکیه‌گاه امید، اسباب امید، تلاش، موانع امید، رابطه فرد و تکیه‌گاه و راه‌حل‌های امید. روایی ملاکی با محاسبه ضریب همبستگی مقیاس امید اسلامی و مقیاس امید اشنایدر530/ 0 بوده و در سطح 01/0 معنادار است. در بررسی اعتبار مقیاس، ضریب الفای کرنباخ در دو مرحله ازمایشی و نهایی به ترتیب 883/ 0 و 894/ 0 می‌باشد و همبستگی بین دو نیمه مقیاس برابر با 828/ 0 می‌باشد.