عاشورا نگاری نوعی تک نگاری تاریخی است که در ان به جریان شهادت امام حسین (ع) و یاران او از اغاز تا پایان پرداخته می‌شود. ابن جریر طبری از مورخان اهل سنت در قرن چهارم هجری است که در کتاب «تاریخ الامم و الملوک» بدون هیچ گونه داوری واقعه عاشورا را به نقل از منابع خود اورده است. هدف از پژوهش حاضر تحلیل روایت شناختی عاشورا نگاری در تاریخ طبری بر اساس نظریه هوش داستانی رندال است. در روایت‌شناسی عاشورا نگاری، تحلیل روایت و نظم حاکم بر گزارش واقعه عاشورا با قالب‌بندی و پی گرفتن رخدادها مورد توجه قرار گرفته است. از دیدگاه «رَندال» هوش داستانی در گرو کاربست مجموعه‌ای از راهکارهای روایی از جمله پی‌رنگ پردازی، شخصیت‌پردازی، روایت‌پردازی و درون‌مایه‌پردازی است. روش پژوهش توصیفی تحلیلی است. یافته‌های تحقیق نشان داد که پیرنگ‌پردازی طبری در سیر اصلی حکایت و حلقه‌های علّی – معلولی نقش داشته و کشمکش‌های درونی و جسمانی موجود در روایات باعث استحکام پیرنگ شده است. توصیف مستقیم وغیرمستقیم او از شخصیت‌های واقعه و نقل زنجیره خاصی از حماسه افرینی‌ها و درون مایه‌های اعتقادی و اخلاقی حاکی از توانایی داستانی طبری در انتخاب و نقل رخدادهای عاشورا است.