در عصر حاضر با شیوع ویروس کرونا، اموزش نیز تحت تاثیر قرار گرفته و از حالت حضوری صرف خارج شده است. با توجه به این شرایط، یکی از روش های اموزشی مطرح، اموزش ترکیبی است که تلفیقی از دو روش حضوری و مجازی است. البته این تلفیق تنها به معنای استفاده از وسایل الکترونیکی در فرایند یاددهی-یادگیری نیست. به عبارتی متخصصان تعلیم و تربیت از تلفیق ویژگی ها و نقاط قوت دو روش اموزش حضوری و الکترونیکی در کنار هم تحت عنوان اموزش ترکیبی یاد می‌کنند. توجه به این موضوع از حیث نظری و همچنین استفاده از این روش در عمل، یکی از مهمترین موضوعات کنونی نظام اموزشی است. بنابراین بررسی جایگاه اموزش ترکیبی و موانع این اموزش در بستر کنونی در دوره اول ابتدایی مسئله‌ای است که اهمیت ان در این پژوهش مطرح شده است. روش پژوهش، توصیفی- تحلیلی بوده و پس از بررسی و تحلیل پژوهش‌های انجام ‌شده در این زمینه و نظریات مختلف و با در نظر گرفتن شرایط کنونی اموزش ‌ترکیبی در دبستان ها، موانع این اموزش در کلاس درس شناسایی شد. این موانع شامل پایین بودن توانایی معلمان و دانش اموزان در استفاده از نرم‌افزارهای اموزشی، پایین بودن توانایی معلمان در کنترل دانش‌اموزان برای حضور در کلاس مجازی، پایین بودن انگیزه دانش اموزان برای شرکت در اموزش مجازی، عدم دسترسی کافی به دانش اموز برای برقراری ارتباط عاطفی بین فردی با دانش-اموزان، پایین بودن حس رقابت بین دانش‌اموزان برای یادگیری بهتر و بیشتر، عدم خلاقیت و نواوری معلم در تدریس متناسب با فضای مجازی، عدم دسترسی دانش اموز به امکانات سخت افزاری، پایین بودن مهارت ارزشیابی در بستر مجازی و عدم وجود امکانات نرم افزاری مناسب برای اموزش می‌باشد. بنابراین لازم است در راستای بهبود کیفیت اموزش ترکیبی در دوره اول ابتدایی در دوران حاضر، این موانع مرتفع شود تا در نهایت منجر به افزایش میزان یادگیری در دانش اموزان پایه های اول، دوم و سوم ابتدایی شود.