پژوهش‌حاضر با هدف ارزیابی و بهینه‌سازی سرفصل ‌کارشناسی هنر ‌اسلامی از منظر کارافرینی به انجام رسیده است. جامعه‌اماری شامل متخصصین حوزه اموزش هنرهای ایرانی-اسلامی، خبرگان حوزه برنامه‌درسی و هم‌چنین، کارافرینی بوده‌است. پرسش اصلی پژوهش از این قرار است که: چهار رکن هدف، محتوا، تدریس و ارزش‌یابی در سرفصل کارشناسی هنر اسلامی چگونه ارزیابی می‌گردد؟ و چگونه می‌توان با بهره‌گیری از مولفه‌های کارافرینی و ظرفیت‌های میان رشته‌ای به بهبود ان پرداخت؟ ‌فرض پژوهش این است که، اموزش عالی هنر اسلامی از منظر مولفه‌های کارافرینی، از سطح کارامدی مناسبی برخوردار نیست. پژوهش به‌لحاظ روش، توصیفی-پیمایشی و از حیث هدف، کاربردی است. هم‌چنین، شیوه یافته‌اندوزی مقاله ترکیبی است. مهم‌ترین ابزار مورد‌استفاده در بعد اسنادی شامل فرم‌های فیش‌برداری، فرم تحلیل محتوا و هم‌چنین، فرم فراتحلیل بوده است. در بخش میدانی نیز ابزار پرسش‌نامه محقق‌ساخته به غنای بیش‌تر یافته‌ها کمک نموده است. برای تایید اعتبار پرسش‌نامه از طریق روش دلفی و برمبنای نظر متخصصین خبره اقدام‌گردید. برای تجزیه و تحلیل اماری داده‌ها از روش‌های امار توصیفی شامل میانگین و انحراف معیار استفاده ‌شده ‌است. مختصری از یافته‌های پژوهش گویای ان است که، در میان چهار رکن هدف، محتوا، تدریس و ارزش‌یابی، بُعد محتوا با میانگین 53 کم‌ترین امتیاز و بُعد تدریس با میانگین 69 بالاترین امتیاز را در قیاس با دیگر بخش‌ها کسب نمودند. لازم به ذکر این‌که بیش از 66 درصد گویه‌های بخش هدف، بیش از 90 درصد گویه‌های محتوا، بیش از 45 درصد گویه‌های تدریس و در نهایت، بیش از 60 درصد گویه‌های ارزش‌یابی طبق استاندارد پرسش‌نامه و ارا متخصصان زیر حد متوسط (ضعیف) ارزیابی می‌گردد. لذا، در مجموع یافته‌ها ضمن تایید فرض پژوهش، بر ضرورت بهینه‌سازی برنامه‌درسی کارشناسی‌ هنر اسلامی با تاکید بر منظر کارافرینی و دیدگاه میان رشته‌ای تاکید دارند. در پایان، تلاش شد الگویی بهینه برای تدوین برنامه درسی و سرفصل کارامدتر از منظر کارافرینی ارائه گردد.