ژوهش حاضر با هدف تبیین ابعاد و شاخص‌های فرهنگ یادگیری مشارکتی در دوره متوسطه انجام یافته است. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و به لحاظ رویکرد، ترکیبی است که در بخش اول از روش تحلیل محتوای اسنادی و در بخش دوم از روش کمّی دلفی تعدیل شده محدود استفاده شد. میدان پژوهش در بخش کیفی، شامل کلیه متون مرتبط با فرهنگ یادگیری مشارکتی و در بخش کمی شامل اساتید برنامه‌ریزی درسی دانشگاه‌های شهر تهران بودند. ابزار گرداوری داده‌ها در بخش کیفی، فهرست وارسی و در بخش کمی پرسشنامه بود. روایی ابزار از طریق نظرخواهی از اساتید برنامه‌ریزی دانشگاه‌ها و پایایی ابزار چک لیست از طریق فرمول اسکات 4/96 و ابزار پرسشنامه از طریق الفای کرونباخ 84/0محاسبه گردید. یافته‌های تحقیق بیانگر شناسایی فرهنگ یادگیری مشارکتی در چهار بعد تعامل‌محوری، فرایند‌محوری، خودراهبری و تحول‌افرینی و 31 شاخص فرهنگ یادگیری مشارکتی می‌باشد که با اخذ نظر خبرگان، این مولفه‌ها و شاخص‌ها در قالب ﯾﮏ الگوی جامع تبیین ﮔﺮدﯾﺪ. بر اساس نتایج تحقیق پیشنهاد می‌شود برنامه‌ریزان اموزشی و درسی در تمام دوره تحصیلی، اهتمام خود را در بهره‌گیری از الگوی فرهنگ یادگیری مشارکتی و شاخص‌های ارائه شده در این تحقیق به کار ببندند.