در فرهنگ سیاسی تشیع همواره بر لزوم نظارت عمومی مردم بر قدرت سیاسی تاکید شده است. اصل امر به معروف و نهی از منکر و همچنین اصل النصیحه لالئمه المسلمین ریشههای معرفتی مسئله نظارت عمومی بر قدرت سیاسی است. می توان با برجسته سازی این وجه از فرهنگ سیاسی اجتماعی اسالم، به فرهنگ سیاسی مطلوب نزدیکتر و از مفاسد قدرت اجتناب و با کمترین هزینه از طریق فعال کردن مکانیزم همه جانبه، فراگیر و مداوم نظارت عمومی بر قدرت سیاسی، از بیشترین فساد سیاسی جلوگیری کرد. نظارت عمومی بر قدرت سیاسی در دو قالب سلبی و ایجابی متصور است. گرچه نباید از نظارت عمومی با رویکرد سلبی غفلت کرد، اما باید توجه کرد بهترین نوع نظارت عمومی، نوع پیشگیرانه و ایجابی ان است. در نظارت عمومی با رویکرد ایجابی، افزایش مشارکت مردم در بسترهای دموکراتیک و مردمنهاد و سهیمتر شدن مردم در اقتصاد و منابع بیتالمال، با تکیه بر تعاون اسالمی و فعّال کردن بنگاههای خرد و مردمی مورد توجه قرار میگیرد. سهمیم شدن هر چه بیشتر مردم در منابع ثروت و قدرت در واقع دخیل کردن بیشتر مردم در تعیین سرنوشت خودشان و در نهایت منجر به فعال نمودن احساس مسئولیت اجتماعی خواهد شد.