بخشی از مردم در جوامع بشری، کم‌توانان جسمی و ذهنی هستند که چون دیگر مردمان از تمام حقوق برخوردار هستند؛ لذا حکومتها مهم ترین نقش را در استیفای حقوق انان دارند. در اموزه‌های دینی به وظایف حکومت در قبال کم‌توانان جسمی و ذهنی اشاره شده است. پژوهش حاضر با روش توصیفی تحلیلی در پی پاسخ به این سوال است که، از منظر ایات و روایات، وظایف حکومت در تمدن نوین اسلامی در قبال کم‌توانان جسمی و ذهنی چیست؟ یافته های تحقیق حکایت از ان دارد؛ که بر اساس اموزه‌های دینی، کارگزاران دولتی در قبال کم‌توانان، دست کم پنج تکلیف دارند: 1- وظایف اقتصادی، 2- وظایف اجتماعی، 3- وظایف سیاسی، 4- وظایف اموزشی، 5- وظایف حقوقی و قضایی. در حوزه اقتصادی تمام نیازهای مادی انان را مورد حمایت قرار دهد. در عرصه اجتماعی زمینه حضور انان در اجتماع را با اموری چون واگذاری مسوولیت‌های اجتماعی فراهم کند. در زمینه اموزشی با تسهیل امکانات اموزشی، ارتقای فکری و معرفتی انان را مورد توجه داشته باشد. در عرصه سیاسی انان را از وظایف دشواری هم چون جهاد معاف کند. در حوزه حقوقی قضایی، مدبرانه عمل نماید؛ به طوری که از سویی در مقام استیفای حقوق انان براید و از سوی دیگر به سبب دلسوزی به کم‌توانان حقوق دیگران را ضایع نگرداند. کارگزاران دولت اسلامی با الگو قرار دادن این توصیه‌ها وظیفه دارند؛ در قانونگذاری ها و دستورالعمل های اجرایی با توجه به این اموزه ها، زمینه اسیب پذیری روحی و عاطفی ایشان را برطرف کرده؛ یا به حداقل برسانند.