پژوهش حاضر با هدف معرفی عبودیت به عنوان مظهر حقیقی هویت دینی انسان و تبیین پیش¬بایست¬های طراحی برنامه¬ درسی مختص به ان انجام گردید. روش پژوهش تحلیلی- استنباطی و منبع اصلی ان تفسیر گرانقدر المیزان بود، هر چند از نظرات اختصاصی تیم نویسندگان نیز استفاده شد. نتایج نشان داد که انسان فطرتاً هویتی الهی و توحیدی دارد و مظهر حقیقی شناخت، تکوین و تعالی ان عبودیت می¬باشد. عبودیت شایسته نیز توام با خضوع و خلوص بوده و تسلیم صرف شدن در برابر اراده خدا و رضای اوست. اتخاذ این نگاه توانست سه پیش¬بایست بینشی، گرایشی و کنشی را جهت طراحی برنامه¬ درسی مختص به ان که همان برنامه درسی عبدپرور است ترسیم کند. بر این اساس برنامه درسی باید بکوشد تا دانش¬اموز را به شناخت خدا در وجوه مختلف، شناخت نفس اماره و مسیرهای رشد دهنده ان، شناخت شیطان و اغواگری او، تفکر در افرینش و نشانه¬های خدا، شناخت روز حساب، ملاقات با خدا، انقطاع الی الله، حبّ فی الله، تضرع به درگاه خدا، گردن نهان در برابر امر و نهی الهی، ذکر و تسبیح، شکرگزاری، اقامه نماز و دعا دعوت، جذب و ماندگار کند و از این طریق منتظر تعالی رفتارهای فردی و اجتماعی او باشد.