اینده نگری از الزامات مدیریت در سطوح عالی سازمانی است. لذا این پژوهش در پی طراحی چارچوبی برای اموزش اینده نگری به مدیران عالی سازمانهای دولتی جمهوری اسلامی ایران بود. رویکرد کلی تحقیق حاضر از نوع «کیفی» بوده و داده ها به دو شیوه «کتابخانه ای و میدانی» گرداوری شدند. ابتدا ادبیات تحقیق در سه حوزه «مدیریت سازمانهای دولتی»، «اینده نگری» و «اموزش اینده نگری» بر اساس داده های اسنادی مورد بررسی قرار گرفت. سپس به کمک روش «داده‌بنیاد» و با استفاده از ابزار «مصاحبه عمیق» داده‌های دست اول برای طراحیِ چارچوبِ مورد نظر گرداوری شدند و در سه فاز مختلف ولی بهم پیوسته، از طریق «کدگذاری باز، کدگذاری محوری و کدگذاری انتخابی» مورد تحلیل قرار گرفتند. بر اساس یافته‌های تحقیق، یک چارچوب کلی برای اموزش اینده‌نگری به مدیران عالی سازمان‌های دولتی ایران ارایه شد که در ان علاوه بر مقوله اموزش اینده‌نگری به عنوان مقوله محوری (شامل مقولات فرعیِ نیازسنجی اموزش، محتوای اموزش، روش‌های اموزش و ارزیابی اموزش)، با نگاهی کلان دیگر مقولاتِ مربوط به این حوزه نظیر شرایط علّی (شامل 5 مقوله فرعی و 45 مفهوم)، شرایط زمینه‌ای (شامل 2 مقوله فرعی و 11 مقوله فرعی‌تر و 125 مفهوم)، شرایط مداخله‌گر (شامل 2 مقوله فرعی و 30 مفهوم)، راهبردها (شامل 8 مقوله فرعی و 74 مفهوم) و پیامدها (شامل 6 مقوله فرعی و 51 مفهوم) نیز معرفی شدند. لذا این چارچوب کلان و در عین حال تفصیلی می-تواند، به عنوان یک الگوی کلی برای اموزش اینده‌نگری به مدیران عالی سازمان‌های دولتی جمهوری اسلامی ایران مورد استفاده قرار گیرد.