فمینیسم پست‌‌مدرن با گسترش تفاوت‌‌های زنانگی و مردانگی قائل به زبان زنانه است که ان را یک عامل متمایزکننده بین اثار هنری و ادبی زنان و مردان می‌‌داند و ویژگی‌‌هایی چون استفاده از نمادهای چندلایه و پیچیده، استفادۀ خاص از تن در اثار و وارونه ساختن ارزش‌‌های زیبایی‌شناختی را برای ان برمی‌‌شمارند. در مقابل این دیدگاه‌‌ها، افرادی چون لیندا ناکلین مخالف شکل‌‌گیری چنین زبانی در اثار زنان هنرمند هستند. پژوهش حاضر با روش توصیفی تحلیل محتوا و با رویکرد تطبیقی در رابطه با شکل‌‌گیری زبان زنانه، به بررسی اثار هنرمندان معاصر زن عرب پرداخته و به‌دنبال پاسخِ این پرسش است که ایا زبان زنانه در اثار هنرمندان زن معاصر عرب شکل گرفته است؟ براین اساس، در کنار بررسی اثار زن عرب، اثار مردان عرب معاصر هم بررسی شده تا دستیابی به پاسخ پرسش با دقت بیشتری انجام گیرد. نمونه‌‌های مطالعه با موضوع جنگ انتخاب شده‌‌اند. از نتایج این پژوهش می‌‌توان به عدم شکل‌‌گیری زبان زنانه در این اثار و شباهت انان با اثار هنرمندان مرد اشاره کرد.