یکی از مشکلات اصلی کنترل پدیده گرد و غبار و فرسایش بادی، نحوه کنترل و انتخاب روش مناسب می‌باشد. این تحقیق با هدف مقایسه دو خاکپوش بیولوژیکی و شیمیایی برای کاهش هدر رفت خاک صورت گرفت. خاک مورد نظر از یکی از مناطق مولد گرد و غبار در استان ایلام تهیه گردید و در سینی¬های به ابعاد ابعاد 35×35×3 سانتی¬متری ریخته شد. پس از اعمال تیمارهای بیولوژیکی (12 سطح متفاوت) و پلیمر شیمیایی (4 سطح متفاوت) با تیمار شاهد در سه تکرار، میزان هدرروی خاک با دستگاه تونل باد اندازی‌گیری گردید. نتایج نشان داد که تیمار شاهد در مقایسه با تیمار¬های بیولوژیکی و شیمیایی بیشترین هدر‌رفت خاک را داشت. در مقایسه بین این دو خاکپوش، روش شیمیایی ( با متوسط کمتر از 10 گرم) تاثیر بیشتری در کاهش هدررفت خاک نسبت به بیولوژیکی (با متوسط کمتر از 50 گرم) داشت. به طور کلی برای انتخاب روش مناسب علاوه بر کیفیت و اثر گذاری خاکپوش، مسایل زیست محیطی را نیز باید مد نظر قرار داد.