زمینه وهدف: پس از انقلاب اسلامی، روابط ایران و عربستان سعودی از شکل متحدین راهبردی به صورت رقبای راهبردی درامده است. غالبا اندیشمندان علوم سیاسی جنبه ‌های سخت این رقابت را مدّ نظر قرار داده اند. اما پس از ارائه مفهوم قدرت نرم در مجامع دانشگاهی، ضروری است تحلیلگران در پی شناسایی تهدیدهای قدرت نرم عربستان علیه ایران باشند. لذا هدف در این مقاله تحلیل پیامدهای قدرت نرم عربستان برای ایران است. ضرورت و پرسش: این پژوهش از حیث سلبی تهدیدهای قدرت نرم عربستان را تجزیه و تحلیل می‌کند و از حیث ایجابی مقدمات بکارگیری راهبرد علیه پیامدها را فراهم می‌کند. بنابراین این پرسش مطرح است که قدرت نرم عربستان سعودی چه پیامدهای برای جمهوری اسلامی ایران دارد؟ فرضیه و روش: نویسندگان با استفاده از روش کیفی و در قالب روش تحلیل اسنادی، این فرض را مطرح می‌کنند که منابع قدرت نرم عربستان در سه حوزه اقتصادی، سیاسی و فرهنگی از معیارهای قدرت نرم به دور هستند و بیشتر به قدرت سخت می مانند. دستاوردها: منابع اقتصادی قدرت نرم عربستان (نفت به عنوان ابزار و منبع) (1) استفاده از ابزارهای نفتی به جهت ایجاد فشار درونی و کاهش اثرگذاری بیرونی جمهوری اسلامی ایران (2) تامین منابع مورد نیاز به منظور تقویت جریان سلفی و تکفیری در منطقه در حوزه سیاسی، منابع قدرت نرم ال سعود (قائل شدن نقش ام القرا برای خود و حفظ سیستم پادشاهی)، (1) باعث تلاش برای تضعیف متحدین ایران در منطقه و (2) تفرقه بین شیعه و سنی داخل کشور می شود. در حیطه منابع قدرت فرهنگی عربستان (وهابیت و دیپلماسی فرهنگی) (1) باعث هجمه های رسانه ای علیه ایران در منطقه و (2) ترویج وهابیت می شود. یافته‌ها و نواوری: پژوهش های انجام شده در موضوع قدرت نرم عربستان سعودی، عمدتا در رابطه با جمهوری اسلامی ایران نبوده و موئلفه منابع اقتصادی در ان وارد نشده بود از این رو سنجش نظری پیامدهای قدرت نرم عربستان علیه ایران در این پژوهش حاکی از ان است که انها بیش از ان که ماهیتی نرم داشته باشند، ماهیتی سخت دارند. لذا از کارایی لازم برخوردار نیستند