یکی از پیامدهای تحولات اجتماعی قرن اخیر، توجه به حقوق زنان و منزلت فردی و اجتماعی انان به ویژه در مکاتب معنویت گراست.از میان اندیشمندان اسلامی،ابن عربی از منظری عرفانی_ذوقی به توصیف جایگاه زن و بیان اشتراکات و افتراقات او با مرد پرداخته است. پرسش اصلی نوشتار حاضر ان است که وجوه اشتراک و افتراق زن با مرد در هستی شناسی عرفانی ابن عربی کدامند و چه نقدهایی به این وجوه وارد است؟ نگارنده در روی اوردی تحلیلی انتقادی به ارای ابن عربی، دیدگاه او را در دو بخش شباهت ها و تفاوت ها سامان داده است.رهاورد این تحقیق، اشتراک مرد و زن در اصل انسانیت؛ در اصل کمال و نیز در نیل به مقام قطبیتاست. چه اینکه تفاوت انها نیز در وجوهی چون:فرعیت زن نسبت به مرد در فرایند خلقت؛ برتری مرد نسبت به زن از جهت عقلی و دینی؛هویت فعلیمرد در کنار هویت انفعالی زن؛کاملتر بودن شهود خداوند در زن؛ واکملیت مرد نسبت به زنمی باشد. تقریبا همه وجوه افتراقی مورد ادعای ابن عربی در خصوص مرد و زن قابل مناقشه بوده و به چالش کشیده شده است.