هدف از این تحقیق بررسی واکنشهای پروتئینی و فیتوشیمیایی گیاه سیاه دانه به نیتروژن و متانول تحت تنش خشکی می باشد. برای این منظور ازمایشی به صورت کرتهای دو بار خرد شده بر پایه بلوکهای کامل تصادفی با 3 تکرار انجام گرفت که در ان فاکتور ابیاری با 4 سطح در کرت- های اصلی، نیتروژن با 4 سطح در کرتهای فرعی و متانول با 3 سطح در کرتهای فرعی فرعی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که غلظت های مختلف نیتروژن و متانول تحت تنش خشکی بر محتوای پروتئین و ترکیبات فیتوشیمیایی اثر معنی دار دارد. با افزایش تنش خشکی محتوای پروتئین برگ کاهش و کاربرد نیتروژن و متانول باعث افزایش میزان پروتئین گردید. بیشترین میزان پروتئین برگ در اثر متقابل تنش متوسط 2 میلیگرم بر گرم وزن تر مشاهده شد. بیشترین میزان وزن روغن و درصد وزن روغن به / ابیاری، 90 کیلوگرم نیتروژن و 30 متانول به مقدار 97 12 میلی- / 86 درصد تحت تنش ملایم به دست امد، در حالیکه بیشترین حجم روغن تحت تنش شدید با مقدار 5 / 10 گرم و 7 / ترتیب با مقدار 4 لیتر حاصل شد. نتایج نشان داد که افزایش سطوح نیتروژن و متانول به ترتیب منجر به افزایش و کاهش وزن روغن، حجم روغن و درصد وزن روغن گردید. افزایش تنش خشکی باعث کاهش میزان ترکیبات فیتوشیمیایی گردید اما تنش ملایم باعث افزایش معنی دار مقادیر پارا-سیمن و کارواکرول گردید. کاربرد نیتروژن در غلظت های بالا باعث کاهش مقدار ترکیبات الفا-پینن و پارا-سیمن گردید، در حالیکه غلظت بالای نیتروژن باعث افزایش مقدار ترکیبات کارواکرول و تیموکینون گردید. محلول پاشی 10 متانول باعث افزایش ترکیبات فیتوشیمیایی گردید. از بررسی نتایج تحقیق میتوان چنین نتیجه گیری کرد که کاربرد غلظت های کم نیتروژن و متانول می تواند بیشترین تاثیر را در کاهش اثرات ناشی از تنش خشکی بر گیاه و بهبود عملکرد و ترکیبات فیتوشیمیایی داشته باشد.