مقدمه: مطالعههای پیشین نشان دادهاند عوامل خطر خانوادگی مثل فرزندپروری ضعیف، انضباط بیثبات، خشک، غیرمنعطف و سختگیرانهواسترس والدین خطرایجادمشکالت رفتاری وعاطفی رادر کودکان افزایش میدهند. فرزندپروری ذهناگاه در پاسخ به کاستیها و نقدهای وارد به برنامههای فرزندپروری رفتاری بر پایۀ به کار گرفتن اصول ذهناگاهی تدوین شده است که به والدین اجازه میدهد کودکانشان را بدون پیشداوری درک کنند و در فرزندپروری بیشتر پاسخگو و کمتر واکنشی باشند. از این رو پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر مداخلۀ فرزندپروری ذهناگاه بر مشکالتبرونیسازی کودکان پسر دبستانیو رفتارهای فرزندپروری مادران انها در جامعۀ ایران طراحی شده است. روش: پژوهش حاضر پیرو طرحی از نوع شبه ازمایشیبا پیش ازمون، پس ازمون و گروه کنترل همراه با پیگیری است. برنامۀ اموزش فرزندپروری ذهناگاه به عنوان متغیر مستقل و مشکالت برونیسازی کودکان و رفتارهای فرزندپروری مادران انها، به عنوان متغیرهای وابسته در نظر گرفته شدهاند. جامعۀ مورد مطالعه شامل مادران دارای کودکان پسر دبستانی دچار مشکالت برونیسازی در شهر کرج بود. نمونۀ پژوهش شامل 18 نفر از مادران کودکان دچار مشکالت برونیسازی است که مالکهای ورود به پژوهش را داشتهاند. نمونهگیری در دو مرحلۀ در دسترس و مبتنی بر هدف انجام شد. از تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر)طرح امیخته( با استفاده از نرم افزار اس. پی. اس. اس. نسخه 20 ،جهت تحلیل دادهها استفاده شده است. نتایج: تحلیل دادهها نشان داد که گروه ازمایش در مقایسه با گروه کنترل، پس از پایان جلسههای اموزش فرزندپروری ذهناگاه، کاهش معناداری در نمرۀ کلی نشانههای برونیسازی نشان میدهد. اثر مداخله پس از 2 ماه نیز به شکل معناداری حفظ شد. دیگر یافتۀ مطالعه نشان میدهد گروه ازمایش در مقایسه با گروه کنترل، پس از پایان جلسههای اموزش فرزندپروری ذهناگاه، بهبود معناداری در رفتارهای فرزندپروری و کاهش رفتارهای منفی در تعامل با فرزندشان نشان دادند. اثر مداخله پس از 2 ماه نیز به شکل معناداری حفظ شد. بحث و نتیجهگیری: نتایج از اثربخشیاموزش فرزندپروریذهناگاه در کاهش مشکالت برونیسازی و بهبود رفتارهای فرزندپروریِ مادران دارای کودکان پسر دچارمشکالت برونیسازیحمایت میکند. به این ترتیب امکان به کارگیری این روش در نمونههای ایرانی وجود دارد.