هدف: پژوهش حاضر با هدف وارسی ویژگی‌های روان سنجی مقیاس بهزیستی شخصی بزرگسالان در نمونه‌های بالینی و غیر بالینی ایرانی اجرا شده است. روش: پژوهش حاضر از نوع توصیفی بوده و نمونه ان شامل دو گروه غیر بالینی (292 نفر دانشجو) و بالینی (137 نفر از مراجعه کنندگان به کلینیک سلامت خانواده و 111 نفر گروه همتا) بوده که به شیوه نمونه گیری خوشه‌ای (گروه غیر بالینی) و مبتنی بر هدف (گروه بالینی) انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش عبارت بودند از: پرسشنامه سلامت عمومی(جی. اچ. کیو. -28) و پرسشنامه کوتاه کیفیت زندگی سازمان بهداشت. نتایج: نتایج پژوهش نشان داد که مقیاس یاد شده بر اساس ضریب الفای کامل (0.89)، و ضریب همبستگی مربوط به باز ازمایی ان (0.79) دارای پایایی مناسبی است. تحلیل عاملی اکتشافی حکایت از اشباع ان از یک عامل داشته و شاخص‌های حاصل از تحلیل عاملی تاییدی برازش متوسط مدل را تایید نمود. همچنین ضرایب همبستگی به دست امده حاکی از اعتبار همگرای مقیاس با ابزارهای مشابه می‌باشد. بحث و نتیجه‌گیری: از یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که مقیاس بهزیستی شخصی بزرگسالان دارای ویژگی های روان سنجی قابل دفاع برای مطالعه کیفیت زندگی جمعیت بزرگسال در ایران است.