زمینه والدگری و تکالیف مرتبط با ان یکی از مهم ترین منابع ایجاد تنیدگی در والدین است. داشتن کودکی با مشکلات رفتاری، این تنیدگی را تشدید کرده و تنیدگی والدگری نیز خود عاملی موثر در افزایش مشکلات رفتاری کودکان است. از جمله روش های رایج در کاهش تنیدگی و تغییر رفتارهای والدین، «درمانگری مبتنی بر رابطه والد-کودک»(CPRT) است. هدف پژوهش حاضر به وارسی اثربخشی CPRT بر کاهش تنیدگی والدگری می پردازد. روش 73 کودک مقطع پیش دبستانی، با استفاده از «سیاهه رفتاری کودکان» (CBCL) ارزیابی شدند که 25 نفر از انها دارای مشکلات رفتاری بودند. از انجا که مادران 13 نفر از انها اماده شرکت در طرح حاضر شدند، 6 نفر در گروه ازمایش و 7 نفر در گروه گواه، به طور تصادفی قرار گرفتند که «پرسشنامه تنیدگی والدگری» (PSI) را قبل و پس از دوره درمان/انتظار تکمیل کردند. افراد گروه گواه در انتظار درمان ماندند و گروه ازمایش طی 10 جلسه 2 ساعته، درCPRT شرکت کردند. یافته ها میانگین تفاضل نمرات پیش- پس ازمون مربوط به نمره کل تنیدگی والدگری و زیرمقیاس های ان در گروه ازمایش (66/38=M)، در مقایسه با گروه گواه (71/0- = M) معنادار (01/0P) می باشد. نتیجه گیری پژوهش حاضر، بیانگر اثربخشی CPRT بر کاهش تنیدگی والدگری است.