چکیده اگر سیاست را اکنده از احساسات بدانیم، واقعاً چیزی از سیاست باقی نمی‌ماند؛ زیرا عقلانیت و احساسات به یک اندازه در سیاست تاثیرگذار هستند. یکی از مهم‌ترین حوزه‎های دانش سیاست که احساسات، نقش و کارکرد قابل‌توجهی در ان دارد، حوزه «رهبری سیاسی» است. با این تفسیر، نوشتار حاضر با اتخاذ روش تحلیل «نظریه مبنا» به دنبال ان است که دریابد از منظر جامعه‌شناختی چه نسبتی میان احساسات و رهبری سیاسی وجود دارد؟ یافته­های پژوهش نشان دادند که هم رهبران سیاسی و هم پیروان در تعامل با یکدیگر، از احساسات بروزیافته «به‌مثابه اطلاعات اجتماعی»، استنباط و واکنش عاطفی ارائه می‌دهند و رفتار متناسب با ان احساسات را بروز می‌دهند. در همین راستا رهبران سیاسی در مواجهه با بحران‎ها، با شناخت ابعاد مختلف جامعه و احساسات پیروان، سعی در کنترل و مدیریت احساسات، ازادسازی شناختی، تجمیع انرژی‌های شورانگیز و درنهایت بسیج پیروان، پیگیری اهداف، تامین منافع ملی و درنهایت غلبه بر بحران‌ها را دارند.