یکی از دغدغه‌های زندگی انسانی تامین معاش و تحصیل رزق است. این مساله گاهی از حد طبیعی خود خارج شده و تشویش و نگرانی فزاینده فکر و روان انسان را در پی دارد و گاه موجب رفتارهای خارج از عرف و قانون چون سرقت، تزویر و تقلب در طلب روزی گردیده و گاه سلامت روان انسان را با مخاطره مواجه کرده و موجب افسردگی و پژمردگی انان می‌شود. از ان‌جا که اسلام ایینی جامع بوده و برای تامین سعادت زندگی انسان برنامه‌های خرد و کلانِ بینشی و منشی دارد. برخورداری از جهان‌بینی توحیدی در روزی رسانی الهی، راه‌کاری بینشی برای دستیابی به سلامت روان در مساله رزق است. کتاب شریف نهج‌البلاغه از مهمترین منابع برای تبیین این دیدگاه است، از این روی پژوهش حاضر با روش توصیفی تحلیلی در پی پاسخ به این پرسش است که نقش جهان‌بینی توحیدی درباره رزق برای دستیابی به سلامت روان از منظر نهج‌البلاغه چگونه است؟ یافته‌های تحقیق نشان داده است که دست‌کم یازده باور توحیدی درباره رزق موجب دستیابی به سلامت روان خواهد بود، از جمله این باورها عبارت بودند از : 1- عهده‌داری روزی تمام موجودات به وسیله خدا، 2- عهده‌داری روزی انسان‌ها به وسیله خدا، 3- یکسان نبودن روزی، 4- دست نیافتن به روزی ای بیش از روزی مقدر، 5- محزون نبودن به خاطر روزی از دست رفته، 6- محزون نبودن به خاطر روزی نیامده، 7- اکتفا کردن بر روزی مقدر.