زمینه و هدف: دیسترس اخلاقی یکی از معضلات عمده پرستاران در بخش مراقبتهای ویژه است که ممکن است به دلایل مختلفی رخ دهد.. از عواقب جدی دیسترس اخلاقی در بلند مدت، فرسودگی شغلی است. مطالعۀ حاضر با هدف تعیین ارتباط دیسترس اخلاقی با فرسودگی شغلی پرستاران شاغل در بخش های مراقبت ویژه بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی زنجان در سال 1400 انجام شد. مواد و روش‌ها: این پژوهش، مطالعه ای توصیفی همبستگی از نوع مقطعی بود. کلیه350 پرستار شاغل در تمامی بخش‌های مراقبت‌ ویژه بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی زنجان در سال 1400 به صورت تمام شماری انتخاب شدند. ابزار گرد اوری داده‌ها پرسشنامه ی دیسترس اخلاقی Hamric و فرسودگی شغلی Maslach بودند. داده ها با استفاده از امار توصیفی و استنباطی و از طریق نرم افزار SPSS-20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: میانگین کلی دیسترس اخلاقی در پرستاران تحت مطالعه (79/49± 47/116) بود که نشان دهنده سطح پایین دیسترس اخلاقی است. همچنین میزان فرسودگی شغلی پرستاران بخش های مراقبت ویژه در ابعاد فرسودگی عاطفی در سطح متوسط(41/5± 76/31 )، مسخ شخصیت در سطح بالا (77/4± 45/13 )، موفقیت فردی در سطح کم (61/5± 26/24 ) قرار داشت. نتایج نشان داد که بین دیسترس اخلاقی با بعد مسخ شخصیت فرسودگی شغلی ارتباط معنادار و مستقیم (18/0 = r ، 001/0P)، با بعد موفقیت های فردی فرسودگی شغلی ارتباط معنادار و معکوس (17/-0 = r ، 001/0P) وجود داشت. ملاحظات اخلاقی: این مطالعه توسط کمیته اخلاق تایید شده است. ملاحظات اخلاقی نظیر تکمیل فرم رضایت اگاهانه، مشارکت داوطلبانه، توضیح اهداف تحقیق و اطمینان در مورد محرمانه‌بودن اطلاعات رعایت گردید. بحث و نتیجه گیری: با توجه به ارتباط بین دیسترس اخلاقی با فرسودگی شغلی در پرستاران بخش های مراقبت ویژه، ضروری است تا مسئولین مراکز درمانی با تدوین راهکارهایی همچون بررسی دوره ای این پدیده و همچنین برگزاری اموزش های مدون در زمینه چگونگی رویارویی با دیسترس ‌های اخلاقی در بخش ها به منظور کاهش عوارض ان بر مراقبت از بیماران جهت پیشگیری از فرسودگی شغلی در بین پرستاران اقدام نمایند.