هدف پژوهش حاضر، تحلیل نقش اموزش به سبک معکوس بر پیشرفت تحصیلی دانش اموزان است. روش پژوهش حاضر کیفی بوده و پژوهشی تحلیلی- استنتاجی می باشد تا کتب و مقالات مرتبط با مسئله پژوهش مورد تحلیل قرار گرفته و سپس به استنتاج نقش یادگیری معکوس بر پیشرفت تحصیلی دانش اموزان به منظور ارائه تصویری دقیق از ماهیت و ارتباط مفاهیم فوق پرداخته شود. یافته ها حاکی از ان است که عموماً استفاده از اموزش به روش معکوس، امکانات فراوانی را برای انتقال اطلاعات و گرفتن بازخورد در اختیار معلم و دانش‌اموز قرار می‌دهد و مرزهای کلاس را در بعد زمان و مکان از میان ‌برمی دارند. این مهم نشان‌دهنده این موضوع است که استفاده از اموزش معکوس بنا بر ضرورت، ایجاد شده است. این در حالی است که یکی از دلایل استفاده از این نوع اموزش، استفاده از روش‌های مختلف اموزش جهت بهبود و افزایش کیفیت اموزش است. همچنین یادگیری معکوس می‌تواند بر بهبود روابط معلم و دانش‌اموز و انگیزه بخشی به انان شود. چنین روشی می‌تواند در بافت‌ها، گروه‌های سنی و دروس مختلف بطور متفاوتی اثرگذار باشد و منجر به پیشرفت تحصیلی دانش اموزان شود. نتایج پژوهش حاضر می‌تواند راه جدیدی در مورد پیشرفت تحصیلی، شکوفایی استعدادهای گوناگون در دانش‌اموزان کشور بازنمایاند.