پژوهش حاضر با هدف اسیب­شناسی فعالیت­های پرورشی سازمان اموزش‌وپرورش شهر قم در دوره متوسطه اول بر اساس عناصر نه‌گانه کلاین و ارائه راهکاری برای بهبود ان در سال تحصیلی 1400-1399 انجام شد. روش پژوهش، توصیفی-پیمایشی و به لحاظ هدف کاربردی می­باشد. جامعه پژوهش شامل مدیران، مربیان پرورشی و دانش‌اموزان دوره اول متوسطه شهر قم که با استفاده از روش نمونه­گیری طبقه­ای تصادفی ساده و برحسب جدول مورگان به ترتیب 140، 130 و 413 نفر به‌عنوان نمونه موردمطالعه قرار گرفتند. ابزار جمع‌اوری اطلاعات، پرسش­نامه محقق­ساخته بود. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه به‌وسیله نظرات صاحب­نظران حوزه مربوطه و پایایی نیز با استفاده از ضریب الفای کرونباخ 97/0 محاسبه شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده­ها از روش­های امار توصیفی و استنباطی از قبیل ازمون t تک نمونه‌ای، تحلیل واریانس کروسکال- والیس و ازمون U مان ویتنی استفاده شد. یافته‌های پژوهش نشان داد: 1) از دیدگاه مدیران عمده­ترین اسیب­های موجود در فعالیت­های پرورشی با توجه به عناصر نه‌گانه برنامه درسی معطوف به مولفه­های «اهداف، مواد اموزشی، محتوا، فعالیت­های یادگیری، زمان اختصاص‌یافته» می­باشد. 2) از دیدگاه مربیان عمده­ترین اسیب‌ها، معطوف به مولفه­های «زمان یادگیری، گروه­بندی دانش‌اموزان» می­باشد، و 3) از دیدگاه دانش­اموزان عمده­ترین اسیب‌ها، معطوف به مولفه­های اهداف، مواد اموزشی، محتوا، فعالیت‌های یادگیری، راهبردهای اجرا و زمان می­باشد.