Abstract Background and aim: Self-citation is an important challenging issue in evaluating the scientific outputs. The aim of this study was to assess analytically the relationship between the quality and self-citation in Persian Humanities Journals based on Persian Journal Citation Reports (PJCR) in the Islamic World Science Citation Center (ISC). Material and methods: Citation analysis method was used in the present study and 67 Persian Humanities Journals indexed in the ISC database with impact factor. Findings: The results showed that the average self-citation rate for humanities sciences journals with selected impact factors in 2010 was 24.45 in 2001- 2010. After analytical assessment of 67 reviewed journals, 23 of them had self-citation rate of 20 and less than 20, and 20 of them had self-citation rate of more than 20. Furthermore, results showed that the Impact Factor, Immediate Index, Matthew Value and the Proportion of Citing to their Articles with eliminating the effective self- citation in the four and combined indicators had decrease, increase and no changes in 65.91, 19.35 and 14.72 of journals, respectively. In addition, with eliminating the self- citations, the citation value of 56.51 of the journals decreased, of 32.78 had no changes and of 3.94 of the journals reached to zero. Conclusion: There was positive and significant relationship between the self-citation and the quality of journals. Therefore, it is needed to determine a policy for the rate of self-citation on the behalf of editorial board to reduce it and to cite by the other journals. Keywords: Assessment, Self-citation, Persian Journals, ISC چکیده سابقه و هدف: خود‌استنادی یکی از چالش‌های مهم در ارزیابی بروندادهای علمی پژوهشگران است. هدف این پژوهش ارزیابی تحلیلی رابطه‌ی کیفیت و خود‌استنادی در نشریات حوزه‌ی علوم انسانی بر اساس گزارشهای استنادی نشریات فارسی پایگاه استنادی علوم جهان اسلام (ISC) است. مواد و روش ها: این پژوهش با روش تحلیل استنادی انجام شده و جامعه‌ی پژوهش را 67 مجله‌ی حوزه علوم انسانی تشکیل می‌دهند که دارای ضریب تاثیر بوده و در پایگاه اطلاعاتی ISC نمایه شده‌اند. یافته ها: میانگین نرخ خود‌استنادی در سالهای 1389-1380 برای مجلات دارای ضریب تاثیر منتخب در سال 1389 حوزه‌ی علوم انسانی، 24/45 درصد است. از 67 عنوان مجله مورد بررسی، 23 عنوان نرخ خود‌استنادی 20 و کمتر از 20 درصد، 20 عنوان مجله نرخ خود‌استنادی بیشتر از 20 درصد را شامل شدند. یافته‎ها نشان داد با حذف خود‌استنادیهای موثر در شاخص‎های چهارگانه و ترکیبی ضریب تاثیر، شاخص انی، ارزش متیو و نسبت استناد به مقاله‎های انها 65/91 درصد از مجلات کاهش رتبه، 19/35 درصد افزایش رتبه و 14/72 درصد نیز بدون تغییر بودند. همچنین با حذف خود‌استنادیها، 56/51 درصد از مجلات با کاهش مقدار خوداستنادی، 32/78 درصد بدون تغییر در مقدار خوداستنادی و 3/94 درصد از مجلات با مقدار صفر خوداستنادی روبرو شدند. نتیجه گیری: بین میزان خود‌استنادی مجلات و کیفیت مجلات، ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد. بنابراین تدوین خط مشی معین در مورد میزان خود‌استنادی مجله‎ها از سوی هیات تحریریه و تلاش در جهت کاهش نرخ خود‌استنادی و جذب استناد از سایر مجله ها در این راستا لازم به نظر میرسد. واژه‌های کلیدی: ارزیابی، خود‌استنادی، مجلات فارسی، پایگاه استنادی علوم جهان اسلام (ISC)