چکیده هدف این پژوهش، کاربرد مزاج شناسی در فرایندهای تربیتی است تا با توجه به ویژگیهای هر مزاج، رفتارهای مناسب تربیتی بویژه در زمینه تربیت اخلاقی صورت پذیرد. در راستای هدف تحقیق، سه سوال مطرح شد که سوال اول با روش اسنادی، نقش مزاج را در اخلاق بررسی کرده است و به این نتیجه میرسد که هر مزاج به طور طبیعی زمینه ویژگیهای اخلاقی خاصی را دارد. سوال دوم و سوم با روش مصاحبه پژوهی کیفی پاسخ داده شده است. جامعه اماری این بخش، متشکل از صاحبنظران طب سنتی ایرانی است که به عنوان نمونه 27 نفر از انان مورد مصاحبه قرار گرفتهاند و اطلاعات مورد تحلیل قرار گرفته است. سوال دوم به نقش مزاج در تعلیم و تربیت میپردازد و به این نتیجه میرسد که هر مزاجی توان ویژهای دارد که اگاهی از انها سبب میشود بین نوع انتظارات مربیان و چگونگی عملکرد انان با مزاج متربیان تطابق وجود داشته باشد تا افراد به رشد و تعالی همه جانبه دست یابند. سوال سوم رابطه میان مزاج و تربیت اخلاقی را مورد بررسی قرار میدهد و نتیجه ان این است که هم دانستن ویژگیهای اخلاقی مزاجها در چگونگی تربیت اخلاقی موثر است و هم تربیت اخلاقی میتواند سبب تغییر ویژگیهای هر مزاج باشد. به طور کلی یافتههای پژوهش نشان میدهد که مربی باید با مزاجهای مختلف و استعدادهای گوناگون اشنا باشد تا بتواند تعلیم و تربیت را در جهت درست ان به کار گیرد. کلید واژهها: مزاج و سلامت نفس، تعلیم و تربیت، تربیت اخلاقی و مزاج.