یکی از فرقه های مهم کلامی در عصر امام رضا(ع) «اهل حدیث» بود. انان بر ظاهر ایات و روایات جمود داشتند و بر این اساس در مسئله صفات خبریه خداوند یا تصویری جسمانی از خداوند ارائه می‌کردند یا با اثبات این صفات و بدون تبیین ان ها، سکوت اختیار می کردند. امام رضا(ع) در مواجهه با چنین رویکردی به تبیین عقیده صواب در صفات خبریه پرداختند و ایات و روایات نبوی(ص) را در این باب به شکلی صحیح تفسیر کردند، بنابراین، این تحقیق در پی پاسخ به این سوال است که روش های امام رضا(ع) در مواجهه با برداشت های ناصواب اهل حدیث از صفات خبریه چگونه است؟ بررسی مجموع روایات امام رضا(ع) در این مسئله حکایت از ان دارد که ایشان در تفسیر ایات از دو روش تفسیر قران به قران(با ارجاع متشابهات به محکمات ایات) و تفسیر عقلی ایات، به تبیین صحیح و غیر جسمانی ایات مربوط به صفات خبریه خداوند همت گماشتند و در مواجهه با روایات اهل حدیث در صفات خبریه، برخی از ان ها را مجعول یا محَّرف دانستند و برخی دیگر را به شکلی صحیح تبیین کردند.