زمینه و هدف : ذرات نانوهیدروکسی اپاتیت با داشتن سطح تماس بیشتر وحلالیت بالاتر نسبت به هیدروک سی اپاتیــت معمو لی، مورد توجه پژوهشگران به عنوان یک پیوند موثر و جدید استخوانی قرار گرفته اند. مطالعات نش ان داده انــد کــه تناقض هایی در زمینه سازگاری زیستی این ذرات وجود دارد. هدف از مطالعه بررسی فعالیت حیــاتی ســلول ا پی تلیــوم دهان انسان در مجاورت با ذرات نانوهیدروکسی اپاتیت ب ود. روش بررسی : مطالعه به صورت تجربی در ابان 2 139 انجام شد. غلظت های مختلف نانوهیدروکسی اپاتیــت از 01 / 0 تا mg/ml 5 در 24 ، 48 و 72 ساعت بر سلول های اپی تلیال دهان انسان رده KB در محیط کشت تاثیر داده شد. میزان سمیت سلولی این ماده با روش متیل تیازول تترازولیوم بروماید و به وسیله دستگاه الیزا ریدر (Falcon, Becton-Dickinson, USA) بررسی شد. یافته ها: سمیت سلولی غلظت های مختلف نانوهیدروکسی اپاتیت در 24 ساعت ) 001 / 0 P ،( 48 ساعت ) 001 / 0 P ( و 72 ساعت ) 001 / 0 P ( بر سلول های اپی تلیال دهان انسان، اختلاف معنــ ا دار داشــت. ذرات ن انوهیدروکســی اپا تیــت در غلظت 5 / 0 تا mg/ml 1 در زمان های 24 ، 48 و 72 ساعت بیشترین سمیت ســلولی را بــر ســلول های اپی تلیــوم دهــان انسان داشتند. در تمامی زمان ها، غلظت های کمتر از mg/ml 05 / 0 بهترین سازگاری زیستی را داشتند. نتیجه گیری: نانوهیدروکسی اپاتیت سازگاری زیست ی خوبی دارد و به دوز و زمان وابســته اســت. غل ظت هــای کمتــر از mg/ml 05 / 0 از نانوهیدروکسی اپاتیت بهترین سازگاری زیستی را با گذشت زمان دارند