شب¬پره مینوز برگ گوجه¬فرنگی، Tuta absoluta (Meyrick) (Lep.: Gelechiidae) یکی از افات کلیدی مزارع گوجه¬فرنگی است، که دارای سرعت انتشار و پتانسیل خسارت¬زایی بالایی می¬باشد. هدف از انجام این ازمایشات بررسی و مقایسه کارایی ایزوله بومی سه گونه از نماتدهای بیمارگر حشرات (Steinernema feltiae، S. carpocapsae و Heterorhabditis bacteriophora) بر علیه مرحله لاروی مینوز گوجه¬فرنگی (داخل تونل لاروی) در غلظت¬ها و زمان-های مختلف، تحت شرایط ازمایشگاهی بود. ازمایش¬ها در دمای 2±25 درجه سلسیوس، رطوبت نسبی 5±65 درصد و دوره نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی انجام گرفت. هر سه گونه نماتد روی لارو سن اخر شب¬پره موم¬¬خوار زنبور عسل، Galleria mellonella L. پرورش یافتند. در طی این بررسی، واکنش لاروها در دمای 25 درجه سلسیوس و با استفاده از غلظت¬های 0، 25، 50، 100، 200 و 400 لارو سن سوم (مرحله الوده کننده) در هر میلی¬لیتر اب مقطر(IJ/ml) در داخل پتری دیش¬های 9 سانتی¬متری حاوی کاغذ صافی اغشته به 1 میلی¬لیتر سوسپانسیون از هر گونه نماتد انجام گرفت. حداکثر مرگ و میر ایجاد شده توسط S. feltiae، S. carpocapsae و H. bacteriophora روی افت مذکور در غلظت 400 (IJ/ml) و بعد از 96 ساعت، 100 بود. نتایج تجزیه واریانس اثر سطوح IJ و ET بر درصد مرگ و میر لاروهای افت در تیمارهای مختلف نشان داد که سطوح جمعیت نماتد و مدت زمان در معرض¬بودن و اثر متقابل IJ در ET، تاثیر معنی¬داری بر مرگ و میر داشتند، با افزایش سطوح جمعیت نماتد و زمان در معرض¬بودن تلفات لاروهای افت نیز افزایش یافت. بر اساس تجزیه پروبیت، میزان LC50 برای سه گونه نماتد S. feltiae، S. carpocapsae و H. bacteriophora به ترتیب 302/296، 23/305 و 66/320 لارو سن سوم در میلی¬لیتر برای لارو سن دوم افت داخل تونل لاروی بود. بنابراین گونه S. feltiae در مقایسه با دو گونه دیگر تاثیر بیشتری در کنترل افت مورد نظر داشته و جهت بررسی¬های تکمیلی بعدی در شناسایی عوامل موثر کنترل زیستی افت پیشنهاد می¬شود.