چکیده: از مهمترین و پر کاربردترین قواعد فقهیه، قاعده «لاضرر» است که با توجه به منشا روایی ان، از دیرباز مورد توجه و استفادة فقهای عظام از شیعه و سنی بوده است. اما نحوة استفاده و دایرة شمول این قاعده مورد اختلاف فقیهان است. امام راحل(ره) با دقت نظری بدیع و با نگرشی متفاوت با سایر فقیهان به روایت نبوی(ص) نگریسته و به استنباطی متفاوت دست یافته است که بر اساس ان، حدیث لا ضرر شامل خسارت‌های مادی و معنوی و بیانگر حکم اولیه‌ای در عرض سایر احکام اولیه است و در تعارض با هیچ حکمی جز حکم قاعده سلطنت نمی‌باشد. این استنباط شباهت کاملی با بیان حقوق‌دانان درباره نظریة سو استفاده از حق دارد که در مباحث مسئولیت مدنی ابراز شده و محدود کننده دایره اِعمال حق است.