در این پژوهش یک مساله زمانبندی چند عاملی، در محیط جریان کارگاهی مورد بررسی قرار گرفته است. مساله زمانبندی چند عاملی، زیرمجموعهای از مسایل زمانبندی چند هدفه است که در ان هر عامل، دارای مجموعهای از کارها است و هدف ان، بهینه کردن تابع هدف مربوط به خود در نظر گرفته » رد کردن « و » اثر زمانی « است. جهت واقعیتر کردن مساله، دو مفروض کاربردی شده است. یک مدل برنامهریزی عدد صحیح مختلط برای مساله ارایه شده است. همچنین با توجه به پیچیدگی مدل و عدم توانایی روشهای حل دقیق در حل مسایل با ابعاد بزرگ، الگوریتم فراابتکاری ژنتیک مبتنی بر مرتبسازی نامغلوب پیشنهاد شده است. راهحلهای حاصل از این الگوریتم و روش دقیق محدودیت جزیی تعمیمیافته، با هم مقایسه شده است و نتایج به دست امده، عملکرد ان را تایید مینماید.