مقاله پیش رو به معرفی کاوشهای ژیوتکنیکی بکار رفته در پروژه موجشکنهای طرح توسعه بنادر چند منظوره در سواحل جنوبی کشورمیپردازد. کاوشهای انجام شده در این پروژه، با توجه به گستردگی بسیار زیاد محدوده، محدودیت زمان در اختیار، لزوم مدیریت هزینه و نیز نوعسازه مطرح در این پروژه یعنی موجشکنهای توده سنگی، از الگویی نسبتاً خاص و منحصر به فرد برخوردار است. تعداد بسیار زیاد نقاط درسواحل، نقش تعیین کننده معیارهای غیرفنی در جانمایی بنادر، محدودیتها و کارایی کم روشهای بهبود بسترهای روانگرا و مسایلی از این دست، وجود لایههای سست و نامناسب در اعماق سطحی را مهمترین ریسک ژیوتکنیکی پروژه میسازد. وجود لایههای سست از جهت نفوذمصالح داخل بستر و بالا رفتن حجم مصالح مصرفی و نیز بروز ناپایداری در شیب موجشکن تعیینکننده بوده و میتواند مخاطره جدی برایپروژه محسوب گردد. بر این اساس کاوشهای ژیوتکنیکی در این پروژه در دو مرحله طراحی گردید. مرحله اول مطالعات و کاوشهای ژیوتکنیکی سادهتر جهت شناساییو تخمین ریسک مخاطرات موجود، مرحله دوم مطالعات ژیوتکنیکی تکمیلی که تنها در نواحی پرمخاطره انجام خواهد شد. بدین ترتیب و با بهرهبرداری از این الگوی مطالعات، انجام مطالعات ژیوتکنیک برای دهها پروژه بندری در گستره چند هزار کیلومتری سواحل ممکن گردیده و تا حد زیادی ریسکهای ناشی از مخاطرات ژیوتکنیکی در این پروژه گسترده کنترل شده است. در ادامه جزییات این روش معرفی و در سه پروژه موردی نتایج ان ارایه شده است.