علامه طباطبایی پیش از نگارش المیزان، تفسیر دیگری به نام تفسیر البیان فی الموافقة بین الحدیث والقران نوشته بود. سبک این تفسیر بدین گونه است که ابتدا توضیحی نسبتاً کوتاه از ایات با محوریت روش تفسیر قران‌به‌قران ارائه و ان گاه روایات مرتبط ذکر گردیده و سپس تلاش شده است میان ایات و روایات سازگاری ایجاد شود؛ بنابراین روایات نقشی موثر و حضوری جدی در این تفسیر دارند. مباحث این پژوهش که با روش توصیفی‌تحلیلی و از نوع تحلیل مفهومی صورت پذیرفته، در چهار محور سامان یافته است: در محور اول برای نخستین‌بار مصادر روایات علامه بررسی و دراین‌باره ادعایی جدید ارائه شده است؛ در محور دوم گونه‌های روایات تفسیری در هشت محور به اجمال تبیین شده است؛ در محور سوم روش علامه در کیفیت گزینش روایات بررسی شده و در محور چهارم از کیفیت بررسی روایات در دو بخش تبیین و نقد روایات سخن به‌میان امده است.