موضوع این مقاله معنای زندگی و مساله ان تعریف ماهیت و هدف زندگی دنیوی از دید علامه طباطبایی است. ارایه جوابی نو بر اساس نظریه اعتباریات و نظریه ولایت در قران و عرفان اسلامی ضرورت پرداختن به این امر را اشکار می کند. روش کار ابتدا بیان مساله، سپس تبیین جواب دیگران و جواب علامه و در انتها، مقایسه جوابها بوده است. از نظر ایشان دنیا معلول عوالم قبل از خود است و در هنگام معاد به همان علت خود بر می گردد. زندگی دنیوی ترکیبی از وجود حقیقی، باطنی و تکوینی یا سخت افزار با وجود اعتباری، ظاهری و تشریعی یا نرم افزار است. در نتیجه، هدف از هبوط انسان و زندگی دنیوی، ظهور ان باطن در این ظاهر است تا با تجربه کردن پایین ترین مرتبه هستی و جمع ان با مراتب قبلی و بالاتر به مقام ولایت که همانا جامعیت بین اول و اخر یا باطن و ظاهر است رسیده و خلیفه خدا در زمین شود. در جواب به مهمترین اشکال مخالفان نظریه های فراطبیعت گرا که بی معناشدن ذات زندگی دنیوی و ابزاری شدن ان در مقابل امری بالاتر و برتر است، به یکپارچگی دنیا و اخرت و یکپارچگی مراتب قبل از دنیا، در دنیا و بعد از دنیا در انسان توجه داده شده است. جنبه نواوری این تحقیق همانا استفاده از نظریه اعتبارات و نظریه ولایت برای جواب دادن به سوال از معنای زندگی و نقد جوابهای دیگران است.