استعاره همواره یکی از مهمترین مباحث بلاغت برای تاثیر کلام بوده است. امروزه علوم شناختی جدید باور دارد که انسان استعاری می اندیشد و استعاره فقط لغوی نیست. درپی این نظریه، اندیشمندان مبحث استعاره تصویری را مطرح نمودند، که از جمله انها نوئل کارول، جان کندی و چارلز فورس ویل است. نقطه مشترک تعاریف انها از استعاره تصویری، نگاشت مفهوم از مبدا به مقصدِ تصویری است. تصویر استعاری، انحرافی از وضعیت معمول است که باعث برانگیختن یک معنی یا معانی مختلف می شود. در این تحقیق این پرسش مطرح است که چه رابطه ای بین انحراف از واقعیت معمول در اندام های انسانی کاریکاتورهای اردشیر محصص و استعاره تصویری وجود دارد، چگونه این انحراف از وضعیت معمول در کاریکاتورهای او باعث برانگیختن یک معنی یا معانی مختلف م یشود، همچنین استعاره و پراکندگی معانی چگونه سبب بازگشت مخاطب به خود اثر هنری می شود. از اهداف این پژوهش مطالعه استعاره تصویری در پیکره های تلفیقی اردشیر محصص است که پراکندگی معنایی و تناقض های رندانه ای را در این طرح ها خلق می کند. به علاوه، مسیر رسیدن به معنا در پیکره های غیرمتعارف ارشیر محصص براساس استعاره تصویری مورد بررسی قرار گرفته است. معنای درونی خارج شدن ذات انسان از کمال انسانی به عنوان مبدا استعاره )مستعارله(؛ به صورت خارج شدن شکل ظاهری او از حالت عادی به عنوان مقصد )مستعارمنه( در کاریکاتورها تصویر شده است. فعال نگه داشتن ذهن مخاطب، مضمون اصلی کاریکاتورهای اوست. در کارهای اردشیر محصص معنا و تفسیر به راحتی به دست نمی اید و انباشت مضمون وجود دارد؛ به همین علت یک دور و بازگشت مداوم به خود اثر اتفاق می افتد. در این مقاله روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی است و در گرداوری اطلاعات از روش کتابخانه ای و مشاهده اثار استفاده شده است. رویکرد مورد استفاده در این مقاله تحلیل محتوای کیفی استقرایی است.