به منظور بررسی اثر نظامهای کمابیاری و کودی بر برخی خصوصیات شیمیایی گیاه و خاک در کشت جو، ازمایشی بـه صـورت طـرح کرتهای خردشده در قالب بلوکهای کامل تصادفی در چهار تکرار، طی سالهای زراعی 87ـ1385 ،انجام شد. کرتهای اصلی شـامل سه سطح ابیاری .1 ) بدون تنش ابیاری نرمال گیاه تا پایان رسیدگی فیزیولوژیک )، .2 قطع ابیاری از اغاز گلدهی تا شروع پرشـدن دانـه و .3 قطع ابیاری از اغاز گلدهی تا پایان رسیدگی فیزیولوژیک و کرتهای فرعی شامل شش سطح کودی: بدون کود، اسـتفاده از کـود بارور 2 و نیتروکسین، استفاده از کود ورمی کمپوست، 50 درصد کـود شـیمیایی+50 درصـد کـود ورمـی کمپوسـت،50 درصـد کـود شیمیایی+کود بارور 2 و نیتروکسین و استفادة کامل از کود شیمیایی بود. نتایج نشان داد که مصرف تلفیقـی کـود شـیمیایی و ارگانیـک (زیستی و ورمی کمپوست) مقدار فسفر خاک را بیشتر از سایر کودها افزایش داد. همچنین، کاربرد تلفیقی کودها، غلظت نیتـروژن گیـاه را نسبت به سایر تیمارهای کودی افزایش داد. تیمارهای حاوی ورمی کمپوست در تمام سطوح تنش، دارای کربن الی، نیتروژن و فسفر خاک بیشتری نسبت به سایر تیمارها بودند. همانطور که این تیمار در شرایط تنش خشکی باعث افزایش غلظت نیتروژن در گیـاه شـد، کودهای زیستی در شرایط ابیاری نرمال مقدار فسفر خاک و گیاه را نسبت به سایر کودها افزایش دادند.