هنرهای بصری در اسلام مانند دیگر هنرهای تصویری، ساختار و مبانی خاص خود را دارند .این اصول را در ماهیت کلی اموزههای اســلا می میتوان یافت و در جوهرة وجود معنوی رنگها مشــاهده کرد. فرمها و رنگها دربردارندة پیامهایی از دنیای ماورا هســتند. رنگ به فرم )شــکل( و ترکیبهای ساختاری ان کمال میبخشد و بدان نیرو میدهد. میتوان گفت جوهر اصلی رنگ، انعکاسی از عالم خیال است که به واقعیتهای عالم برون وفادار نیستند. بر همین مبنا سعی شده است، معانی رنگها و دیدگاههای اسلامی و نظری دربارة رنگ مطرح شود تا با شناخت بیشتر از رنگ به منظور طراحی و سازماندهی اثار هنری با موضوع دینی در راستای بیان معنوی بهتر بتوان استفاده کرد. هدف اصلی این است که نمادپردازی برخی رنگها در ایینة نگرش اسلامی از دیدگاه قران و احادیث و چند تن از اندیشمندان مورد تحقیق و بررسی قرار گیرد و نتیجة کلی ان )معناشناسی رنگها( از طریق روش توصیفی با دیدگاههای متنوعی بازگو شود .در هنرهای ســایر ادیان، یک یا دو رنگ بیشتر از سایر رنگها مورد توجه کتب و اندیشة مکتب بر اساس تفکر خاص خود مورد نظر بوده اســت. حال انکه طی بررســ یهای انجامشــده در قران، احادیث و نظریة اندیشمندان مسلمان نیز دو رنگ از جمله سبز و سفید و بعد از انها به سیاه بیشتر از سایر رنگها توجه شده و بر اهمیت ان تاکید شده است. ارتبــاط نــور و رنگ مبحث مهمی اســت. بین رنگ و نور در هنر اســلا می از لحاظ جلــوة نمادین ارتباط تنگاتنگــی وجود دارد؛ بدین ســبب معانی این رنگها و نمادهای ان مورد مطالعه قرار گرفته اســت. در هنر اسلامی معانی رنگی نهتنها به مفهوم ابژکتیو )بیرونی( از جمال مطلوب، بلکه به روندهای سوبژکتیو )درونی( و روانشــناختی درک زیبایی هم مرتبط اســت. در مجموع، هنر اسلامی زبان حقیقی خود را در نشــ انهها و نمادها عرضه میکند. هر یک از نمادهای رنگی، خود گویای بخشــی از عرفان دینی و مذهبی است که ندادهندة شهود باطنی از درک نامحسوس عوالم غیرجسمانی است .