نه تنها ممکن است اجتناب تجربه ای مانند سرکوب فکر، اثرات منفی داشته باشند بلکه ممکن است هسته ی مرکزی اغلب اسیب شناسی های روانی باشند. با توجه به اهمیت سرکوب فکر در بسیاری از اختلال ها به ویژه افسردگی، هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین افسردگی و سرکوب فکر در نمونه غیربالینی است. به این منظور 78 ازمودنی به پرسشنامه های سرکوب فکر و افسردگی پاسخ دادند. نتایج در SPSS-23 تحلیل شد. نتایج نشان داد که رابطه معناداری بین سرکوب فکر و افسردگی وجود دارد. سرکوب فکر توانست 2 درصد از واریانس افسردگی را تبیین کند. افراد افسرده به منظور کسب کنترل روانی بر افکاری که بهزیستی روانشناختی انها را تهدید می کند گرایش به درگیر شدن در راهکارهایی مانند سرکوب فکر دارند. گرچه در کوتاه مدت ممکن است سرکوب فکر پیامدهای مثبتی داشته باشد اما در بلندمدت ممکن است منجر به رفتارهای تنظیمی هیجانی مختل تری شود.